Οδός Αβύσσου αριθμός 0. Ο ιδανικότερος τίτλος για την περιγραφή μιας εποχής τόσο σκληρής όσο η άβυσσος: τα πέτρινα χρόνια της χώρας. Η αυτοβιογραφία μπλέκεται με τη φαντασία και τα γεγονότα που περιγράφονται αφήνουν άναυδο τον αναγνώστη λόγω του ρεαλισμού αλλά και της ευαισθησίας τους. Μια ευαισθησία που, για τις ανάγκες της αφήγησης, μετατρέπεται ενίοτε σε σκληρότητα δίχως έλεος. Η φρική της Μακρονήσου δε χωράει σε βιβλία. Διαβάζεται μόνο μες στα μάτια των τρελών της. Μόνο τ΄ αυτία του Λαυρίου πρόφτασαν ν΄ αρπάξουν κάτι ξεφτίδια απ΄τις φώνες... Στην αρχή, γιατί αργότερα ράγισαν κι αυτά και δεν άκουσαν πια τίποτα. Κι έτσι απόμειναν μόνο οι σκύλοι -με το προφητικό τους ένστικτο- να σκορπούν απ΄ τους καρβουνοσωρούς τις οιμωγές τους, σαν μαύρους οιωνούς που έβγαιναν από τα σπλάχνα του προαιώνιου ζώου.
Οδός Αβύσσου αριθμός 0. Ο ιδανικότερος τίτλος για την περιγραφή μιας εποχής τόσο σκληρής όσο η άβυσσος: τα πέτρινα χρόνια της χώρας. Η αυτοβιογραφία μπλέκεται με τη φαντασία και τα γεγονότα που περιγράφονται αφήνουν άναυδο τον αναγνώστη λόγω του ρεαλισμού αλλά και της ευαισθησίας τους. Μια ευαισθησία που, για τις ανάγκες της αφήγησης, μετατρέπεται ενίοτε σε σκληρότητα δίχως έλεος. Η φρική της Μακρονήσου δε χωράει σε βιβλία. Διαβάζεται μόνο μες στα μάτια των τρελών της. Μόνο τ΄ αυτία του Λαυρίου πρόφτασαν ν΄ αρπάξουν κάτι ξεφτίδια απ΄τις φώνες... Στην αρχή, γιατί αργότερα ράγισαν κι αυτά και δεν άκουσαν πια τίποτα. Κι έτσι απόμειναν μόνο οι σκύλοι -με το προφητικό τους ένστικτο- να σκορπούν απ΄ τους καρβουνοσωρούς τις οιμωγές τους, σαν μαύρους οιωνούς που έβγαιναν από τα σπλάχνα του προαιώνιου ζώου.