“มีวิธีที่จะทำให้คุณเปลี่ยนใจจากฉันไหมคะ คือฉันอยากให้เราอยู่กันแบบสันติจนกว่าจะบรรลุเป้าหมายด้วยกันทั้งสองฝ่าย”คำถามนี้ถือว่าวอนขอการปรองดอง หากพอมีหนทางสมานฉันท์เธอก็คิดว่าน่าลอง ใครอยากปวดหัวกินยาแก้ปวดทุกวันล่ะ...จริงไหม“ก็มีนะ”ความดีใจวิ่งว่อนอยู่บนใบหน้าหวาน “อะไรเหรอคะ”“เป็นเด็กของผมสิ”อนิสาค้อนปะหลับปะเหลือกให้กระบุงใหญ่ๆ “โอเคค่ะ ปิดดีล เราจะทะเลาะกันให้ตายไปข้างหนึ่ง”________________อนิสากระโดดไปหลบหลังตู้โชว์ของหรัณย์ที่เก็บของมีค่าไว้จนเต็ม พลันฉวยมาชิ้นหนึ่ง และมันก็ได้ผลเมื่อชายหนุ่มหยุดวิ่งตามทันที สายตาอาลัยอาวรณ์ของเก่าแก่จนอนิสาล้วงความลับของเขาได้“ออกมานี่” ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้มวางท่าน่าเกรงขาม แต่มีหรือคนที่เพิ่งรู้จุดอ่อนของเขาจะยอมทำตาม ทั้งยังปฏิเสธเสียงแข็งกร้าว “ไม่”หนำซ้ำยังแกว่งแจกันในมือเล่นด้วยท่วงท่าน่าหวาดเสียวหรัณย์กัดฟันกรอด “คุณคงไม่รู้ว่านั่นคือแจกันสมัย...”เพล้ง!“เฮ้ย!”ชายหนุ่มพรรณนาได้หนึ่งประโยค แจกันอันทรงคุณค่าก็กลายเป็นเศษกระเบื้อง เจ้าพ่อลาสเวกัสตื่นตะลึงตาค้าง“ถ้าคุณคิดจะบังคับขืนใจฉัน ฉันจะถล่มตู้โชว์นี้ให้เหลือแต่ซาก ระดับที่คนรับซื้อของเก่ายังไม่ชายตาแล”ผู้ชายโกรธจัดเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม เท้าสะเอวครุ่นคิด ครู่หนึ่งก็พยักหน้าหงึกๆ กับตัวเองอนิสายิ้มร่า เดาว่าเขาคงยอมแพ้แล้ว แต่ประโยคถัดมากลับทำให้เธอยิ่งกว่าช็อก“เออ อยากทำอะไรก็ทำ อย่างนี้สิเร้าใจดี ผมจะทำให้คุณตายคาเตียงเลย”---------------------ชายหนุ่มขึ้นเสียงเข้ม สีหน้าดุดันเคร่งขรึม “ไม่เอาอะ ผมเป็นบอสของตระกูลมาร์เซียโน่ โบวฟอร์ตนะ ย่อมยึดมั่นในกฎเหล็กของตระกูล ถ้าคุณอยากให้ผมทำผิดกฎนักก็สู้สั่งให้ผมไปตายยังดีซะกว่า”“...”“ตอนนี้ผมไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนนอกจากคุณคนเดียว”อนิสาหน้าร้อนวาบ “ทำไมล่ะคะ”หรัณย์สบตาเธอแล้วย้ำทุกถ้อยคำชัดเจน “เพราะคุณเป็นเมียของผม”
“มีวิธีที่จะทำให้คุณเปลี่ยนใจจากฉันไหมคะ คือฉันอยากให้เราอยู่กันแบบสันติจนกว่าจะบรรลุเป้าหมายด้วยกันทั้งสองฝ่าย”คำถามนี้ถือว่าวอนขอการปรองดอง หากพอมีหนทางสมานฉันท์เธอก็คิดว่าน่าลอง ใครอยากปวดหัวกินยาแก้ปวดทุกวันล่ะ...จริงไหม“ก็มีนะ”ความดีใจวิ่งว่อนอยู่บนใบหน้าหวาน “อะไรเหรอคะ”“เป็นเด็กของผมสิ”อนิสาค้อนปะหลับปะเหลือกให้กระบุงใหญ่ๆ “โอเคค่ะ ปิดดีล เราจะทะเลาะกันให้ตายไปข้างหนึ่ง”________________อนิสากระโดดไปหลบหลังตู้โชว์ของหรัณย์ที่เก็บของมีค่าไว้จนเต็ม พลันฉวยมาชิ้นหนึ่ง และมันก็ได้ผลเมื่อชายหนุ่มหยุดวิ่งตามทันที สายตาอาลัยอาวรณ์ของเก่าแก่จนอนิสาล้วงความลับของเขาได้“ออกมานี่” ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้มวางท่าน่าเกรงขาม แต่มีหรือคนที่เพิ่งรู้จุดอ่อนของเขาจะยอมทำตาม ทั้งยังปฏิเสธเสียงแข็งกร้าว “ไม่”หนำซ้ำยังแกว่งแจกันในมือเล่นด้วยท่วงท่าน่าหวาดเสียวหรัณย์กัดฟันกรอด “คุณคงไม่รู้ว่านั่นคือแจกันสมัย...”เพล้ง!“เฮ้ย!”ชายหนุ่มพรรณนาได้หนึ่งประโยค แจกันอันทรงคุณค่าก็กลายเป็นเศษกระเบื้อง เจ้าพ่อลาสเวกัสตื่นตะลึงตาค้าง“ถ้าคุณคิดจะบังคับขืนใจฉัน ฉันจะถล่มตู้โชว์นี้ให้เหลือแต่ซาก ระดับที่คนรับซื้อของเก่ายังไม่ชายตาแล”ผู้ชายโกรธจัดเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม เท้าสะเอวครุ่นคิด ครู่หนึ่งก็พยักหน้าหงึกๆ กับตัวเองอนิสายิ้มร่า เดาว่าเขาคงยอมแพ้แล้ว แต่ประโยคถัดมากลับทำให้เธอยิ่งกว่าช็อก“เออ อยากทำอะไรก็ทำ อย่างนี้สิเร้าใจดี ผมจะทำให้คุณตายคาเตียงเลย”---------------------ชายหนุ่มขึ้นเสียงเข้ม สีหน้าดุดันเคร่งขรึม “ไม่เอาอะ ผมเป็นบอสของตระกูลมาร์เซียโน่ โบวฟอร์ตนะ ย่อมยึดมั่นในกฎเหล็กของตระกูล ถ้าคุณอยากให้ผมทำผิดกฎนักก็สู้สั่งให้ผมไปตายยังดีซะกว่า”“...”“ตอนนี้ผมไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนนอกจากคุณคนเดียว”อนิสาหน้าร้อนวาบ “ทำไมล่ะคะ”หรัณย์สบตาเธอแล้วย้ำทุกถ้อยคำชัดเจน “เพราะคุณเป็นเมียของผม”