อยากบอกเธอคืนนี้...รักเธอเหลือเกิน...............................................................................“ทำไม” เขาถามสั้น ๆ แต่ไม่ถึงกับห้วน“ฉัน...” เธอไม่กล้าสบตาเขา เอาแต่ก้มหน้าซ่อนความอายและความกลัว จนเขตต้องเลื่อนมือขึ้นเชยคางเล็กให้เงยขึ้นมาสบตากัน“พูดมาตรง ๆ” ถึงน้ำเสียงจะนุ่มแต่ก็มีความคาดคั้นอยู่ในที“ฉันมึนแต่ไม่ได้เมาแล้ว...คุณล่ะกำลังเมาหรือเปล่า”“เปล่า”“แล้วทำแบบนี้ทำไม” เธอสบตาเขาด้วยแววตาสับสน“อยากทำ”ทั้งคู่สบตากันนิ่ง ๆ ในขณะที่ร่างกายยังแนบชิด ฝ่ามือของเขายังโอบประคองร่างเธอเอาไว้ในอ้อมแขน อารมณ์ที่ยังคุกรุ่นทั้งภายในร่างกายเธอและเขายังคงกระตุ้นเร้าตลอดเวลา“แล้วพรุ่งนี้เราก็จะต่างคนต่างไป เป็นแค่คนร่วมงานกันเหมือนเดิมงั้นเหรอ ?”“คุณอยากให้มันเป็นแบบไหนล่ะ”
อยากบอกเธอคืนนี้...รักเธอเหลือเกิน...............................................................................“ทำไม” เขาถามสั้น ๆ แต่ไม่ถึงกับห้วน“ฉัน...” เธอไม่กล้าสบตาเขา เอาแต่ก้มหน้าซ่อนความอายและความกลัว จนเขตต้องเลื่อนมือขึ้นเชยคางเล็กให้เงยขึ้นมาสบตากัน“พูดมาตรง ๆ” ถึงน้ำเสียงจะนุ่มแต่ก็มีความคาดคั้นอยู่ในที“ฉันมึนแต่ไม่ได้เมาแล้ว...คุณล่ะกำลังเมาหรือเปล่า”“เปล่า”“แล้วทำแบบนี้ทำไม” เธอสบตาเขาด้วยแววตาสับสน“อยากทำ”ทั้งคู่สบตากันนิ่ง ๆ ในขณะที่ร่างกายยังแนบชิด ฝ่ามือของเขายังโอบประคองร่างเธอเอาไว้ในอ้อมแขน อารมณ์ที่ยังคุกรุ่นทั้งภายในร่างกายเธอและเขายังคงกระตุ้นเร้าตลอดเวลา“แล้วพรุ่งนี้เราก็จะต่างคนต่างไป เป็นแค่คนร่วมงานกันเหมือนเดิมงั้นเหรอ ?”“คุณอยากให้มันเป็นแบบไหนล่ะ”