Η επανάσταση απαιτεί μια οργάνωση ενεργών και θετικών δυνάμεων που είναι ενωμένες από μια θεωρία και από έναν τελικό σκοπό. Σημαντικά στρώματα και αμέτρητα άτομα θα παραμείνουν εκτός αυτής της οργάνωσης παρότι στην πραγματικότητα ανήκουν στην τάξη προς το συμφέρον της οποίας η επανάσταση θα θριαμβεύσει. Όμως, η τάξη ζει, μάχεται, προοδεύει και νικά χάρη στη δράση δυνάμεων που έχει γεννήσει από τη μήτρα της μέσα στις οδύνες της ιστορίας. (...) Για να αναλάβει, όμως, αυτό το μεγάλο καθήκον η τάξη πρέπει να διαθέτει τη δική της σκέψη, τη δική της κριτική μέθοδο, τη δική της βούληση, οι οποίες πρέπει να υποτάσσονται σε ακριβείς σκοπούς που προσδιορίζονται από την έρευνα, την κριτική και τη δική της μαχητική οργάνωση που κατευθύνει και χρησιμοποιεί με τη μέγιστη αποδοτικότητα όλες τις προσπάθειες και τις θυσίες. Όλα αυτά συνθέτουν το κόμμα. (...) Το απαραίτητο καθήκον του κόμματος, επομένως, παρουσιάζεται με δύο τρόπους: κατ' αρχάς, ως παράγοντας της συνείδησης και, κατόπιν, ως παράγοντας της βούλησης. Το πρώτο απορρέει από τη θεωρητική αντίληψη της επαναστατικής διαδικασίας που πρέπει να είναι κοινή σε όλους τους υποστηρικτές του, ενώ το δεύτερο επιφέρει μια αυστηρή πειθαρχία η οποία εξασφαλίζει τον συντονισμό και, άρα, την επιτυχία της δράσης.
Η επανάσταση απαιτεί μια οργάνωση ενεργών και θετικών δυνάμεων που είναι ενωμένες από μια θεωρία και από έναν τελικό σκοπό. Σημαντικά στρώματα και αμέτρητα άτομα θα παραμείνουν εκτός αυτής της οργάνωσης παρότι στην πραγματικότητα ανήκουν στην τάξη προς το συμφέρον της οποίας η επανάσταση θα θριαμβεύσει. Όμως, η τάξη ζει, μάχεται, προοδεύει και νικά χάρη στη δράση δυνάμεων που έχει γεννήσει από τη μήτρα της μέσα στις οδύνες της ιστορίας. (...) Για να αναλάβει, όμως, αυτό το μεγάλο καθήκον η τάξη πρέπει να διαθέτει τη δική της σκέψη, τη δική της κριτική μέθοδο, τη δική της βούληση, οι οποίες πρέπει να υποτάσσονται σε ακριβείς σκοπούς που προσδιορίζονται από την έρευνα, την κριτική και τη δική της μαχητική οργάνωση που κατευθύνει και χρησιμοποιεί με τη μέγιστη αποδοτικότητα όλες τις προσπάθειες και τις θυσίες. Όλα αυτά συνθέτουν το κόμμα. (...) Το απαραίτητο καθήκον του κόμματος, επομένως, παρουσιάζεται με δύο τρόπους: κατ' αρχάς, ως παράγοντας της συνείδησης και, κατόπιν, ως παράγοντας της βούλησης. Το πρώτο απορρέει από τη θεωρητική αντίληψη της επαναστατικής διαδικασίας που πρέπει να είναι κοινή σε όλους τους υποστηρικτές του, ενώ το δεύτερο επιφέρει μια αυστηρή πειθαρχία η οποία εξασφαλίζει τον συντονισμό και, άρα, την επιτυχία της δράσης.