ร้านหนังสือประตูสีแดงๆ แห่งหนึ่งถูกเรียกกันปากต่อปากว่าเป็นบ้านพักให้ความแปลกแยก ‘Somewhere Bookshop’ รวมเรื่องเล่าในร้านหนังสืออิสระ เก็บสะสมจากผู้คนที่มักจะแบกเอาหัวใจเดียวดายมาวางในร้าน แบ่งปันถ้อยคำพิเศษผ่านบทสนทนาเรียบง่ายระหว่างคุณคนอ่านกับร้านหนังสือ ผลัดกันเปิดเปลือยซากหายนะในความทรงจำ พูดคุยทำความรู้จักกับแจกันดอกไม้ประหลาด รับฟังเสียงทักทายจากหนังสือบนชั้น สบตากับแมวตัวมอมแมมบนกล่องลัง สัมผัสกับเสียงดนตรีคลอเบาๆ และอาจจะเป็นเสียงปริศนาจากพลังงานบางอย่างที่มักปรากฏตัวอยู่แถวๆ บันได ร้านหนังสือสัญญาว่าหนังสือทุกเล่มในนี้จะเปิดประตูต้อนรับทุกความรู้สึกของคุณเสมอ--------------------------------------------------------------------บางส่วนจากในเล่มคุณอยากมุดตัวลงในหน้ากระดาษเหมือนกระโดดลงไปในผืนน้ำ หายตัวไปกับเรื่องราว เพื่อที่จะไม่ต้องถามตัวเองว่าทำไมถึงรักษาใครไว้ไม่ได้เลยคุณไม่กลัวการเริ่มต้นใหม่ แม้ใครบางคนคว้านหลายสิ่งหลายอย่างไปจากคุณคุณเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน กลายเป็นเพื่อน แล้วก็กลายเป็นอีกสิ่งที่ดีต่อใจแต่ไม่แน่ใจว่าเรียกคนรักได้ไหม เธอบอกว่าเข้าใกล้คุณแล้วเหมือนอยู่กลางห่าฝนนั่นอาจเป็นคำตอบของคำถามที่ว่าทำไมคุณถึงรักษาใครไม่ได้เลยสักคนเพราะคุณเป็นห่าฝน ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้คนที่ทำให้ตัวเปียกปอนดอกไม้งอกงามบนหน้ากระดาษของหนังสือเศร้าบางเล่ม และบางครั้งดอกไม้ในหน้ากระดาษก็ฝันถึงคุณคนอ่านที่กำลังเศร้าเช่นกันไม่เป็นไรเลยที่จะปลดปล่อยตัวเองลงบนหน้ากระดาษ คุณมีแค่คนเดียว เป็นความพิเศษแบบจำนวนเฉพาะในความรักมีความเจ็บปวด มีความเศร้าและเรื่องที่ทำให้ร้องไห้ แต่นั่นล่ะคือความคุ้มค่าที่ได้รัก ได้รับความรัก และรู้สึกรัก
ร้านหนังสือประตูสีแดงๆ แห่งหนึ่งถูกเรียกกันปากต่อปากว่าเป็นบ้านพักให้ความแปลกแยก ‘Somewhere Bookshop’ รวมเรื่องเล่าในร้านหนังสืออิสระ เก็บสะสมจากผู้คนที่มักจะแบกเอาหัวใจเดียวดายมาวางในร้าน แบ่งปันถ้อยคำพิเศษผ่านบทสนทนาเรียบง่ายระหว่างคุณคนอ่านกับร้านหนังสือ ผลัดกันเปิดเปลือยซากหายนะในความทรงจำ พูดคุยทำความรู้จักกับแจกันดอกไม้ประหลาด รับฟังเสียงทักทายจากหนังสือบนชั้น สบตากับแมวตัวมอมแมมบนกล่องลัง สัมผัสกับเสียงดนตรีคลอเบาๆ และอาจจะเป็นเสียงปริศนาจากพลังงานบางอย่างที่มักปรากฏตัวอยู่แถวๆ บันได ร้านหนังสือสัญญาว่าหนังสือทุกเล่มในนี้จะเปิดประตูต้อนรับทุกความรู้สึกของคุณเสมอ--------------------------------------------------------------------บางส่วนจากในเล่มคุณอยากมุดตัวลงในหน้ากระดาษเหมือนกระโดดลงไปในผืนน้ำ หายตัวไปกับเรื่องราว เพื่อที่จะไม่ต้องถามตัวเองว่าทำไมถึงรักษาใครไว้ไม่ได้เลยคุณไม่กลัวการเริ่มต้นใหม่ แม้ใครบางคนคว้านหลายสิ่งหลายอย่างไปจากคุณคุณเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน กลายเป็นเพื่อน แล้วก็กลายเป็นอีกสิ่งที่ดีต่อใจแต่ไม่แน่ใจว่าเรียกคนรักได้ไหม เธอบอกว่าเข้าใกล้คุณแล้วเหมือนอยู่กลางห่าฝนนั่นอาจเป็นคำตอบของคำถามที่ว่าทำไมคุณถึงรักษาใครไม่ได้เลยสักคนเพราะคุณเป็นห่าฝน ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้คนที่ทำให้ตัวเปียกปอนดอกไม้งอกงามบนหน้ากระดาษของหนังสือเศร้าบางเล่ม และบางครั้งดอกไม้ในหน้ากระดาษก็ฝันถึงคุณคนอ่านที่กำลังเศร้าเช่นกันไม่เป็นไรเลยที่จะปลดปล่อยตัวเองลงบนหน้ากระดาษ คุณมีแค่คนเดียว เป็นความพิเศษแบบจำนวนเฉพาะในความรักมีความเจ็บปวด มีความเศร้าและเรื่องที่ทำให้ร้องไห้ แต่นั่นล่ะคือความคุ้มค่าที่ได้รัก ได้รับความรัก และรู้สึกรัก