พริบตาเดียวช่วงปิดเทอมก็ผ่านไปแล้ว เวลาแบบนี้มักผ่านไปเร็วมาก และเขาก็ต้องเริ่มเรียนเร็วๆนี้ กลายเป็นเด็กม.ปลายคนหนึ่ง วันที่กลับมาเกิดใหม่ คล้ายกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เขาเอนหลังพิงเบาะอย่างผ่อนคลาย หันไปมองเฉินชวนอี้ หวังอย่างมาก... หวังอย่างมากว่าจะสามารถหยุดช่วงเวลานี้เอาไว้ได้ ในใจเฉินหลีคิดเรื่องจะไปนอนหอโรงเรียน เปลี่ยนรองเท้าเสร็จก็ไปนั่งข้างๆเฉินชวนอี้ จดๆจ้องๆเฉินชวนอี้ เฉินชวนอี้เลิกคิ้ว “มีอะไร?” น้ำเสียงเฉินหลีมีความออดอ้อนแฝงอยู่ “อาเล็ก ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณนิดหน่อย” เฉินชวนอี้วางหนังสือพิมพ์ มองเฉินหลีเฉินหลี “วันนี้ผมไปดูโรงเรียนมา สภาพแวดล้อมที่นั่นถือว่าไม่เลวเลย ถึงจะเป็นห้องนอนรวมแต่ก็มาก และที่นี่ก็อยู่ไกลมาก ผมก็เลยคิดจะอยู่หอใน ไม่อย่างนั้นก็ต้องขับรถไปตั้งแต่เช้า เสียเวลาไปเปล่าๆ” เฉินชวนอี้มองเฉินหลีนิ่งๆ “ได้สิ” ทันใดนั้นเฉินชวนอี้ก็พยักหน้า มุมปากเฉินหลียกขึ้นอย่างอดไม่อยู่ เอ่ยเสียงเบา “ทุกสุดสัปดาห์ผมจะกลับมา ถึงเวลานั้นก็อยากจะนอนกับอาเล็ก”
พริบตาเดียวช่วงปิดเทอมก็ผ่านไปแล้ว เวลาแบบนี้มักผ่านไปเร็วมาก และเขาก็ต้องเริ่มเรียนเร็วๆนี้ กลายเป็นเด็กม.ปลายคนหนึ่ง วันที่กลับมาเกิดใหม่ คล้ายกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เขาเอนหลังพิงเบาะอย่างผ่อนคลาย หันไปมองเฉินชวนอี้ หวังอย่างมาก... หวังอย่างมากว่าจะสามารถหยุดช่วงเวลานี้เอาไว้ได้ ในใจเฉินหลีคิดเรื่องจะไปนอนหอโรงเรียน เปลี่ยนรองเท้าเสร็จก็ไปนั่งข้างๆเฉินชวนอี้ จดๆจ้องๆเฉินชวนอี้ เฉินชวนอี้เลิกคิ้ว “มีอะไร?” น้ำเสียงเฉินหลีมีความออดอ้อนแฝงอยู่ “อาเล็ก ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณนิดหน่อย” เฉินชวนอี้วางหนังสือพิมพ์ มองเฉินหลีเฉินหลี “วันนี้ผมไปดูโรงเรียนมา สภาพแวดล้อมที่นั่นถือว่าไม่เลวเลย ถึงจะเป็นห้องนอนรวมแต่ก็มาก และที่นี่ก็อยู่ไกลมาก ผมก็เลยคิดจะอยู่หอใน ไม่อย่างนั้นก็ต้องขับรถไปตั้งแต่เช้า เสียเวลาไปเปล่าๆ” เฉินชวนอี้มองเฉินหลีนิ่งๆ “ได้สิ” ทันใดนั้นเฉินชวนอี้ก็พยักหน้า มุมปากเฉินหลียกขึ้นอย่างอดไม่อยู่ เอ่ยเสียงเบา “ทุกสุดสัปดาห์ผมจะกลับมา ถึงเวลานั้นก็อยากจะนอนกับอาเล็ก”