"จากเมืองหลวงสู่แดนเหนืออันไกลโพ้นเสิ่นเฟิ่งซิน เดินทางไปที่นั่นด้วยราชโองการสมรสพระราชทาน…เชวี่ยเจียงเฉียง ผู้ปกครองแดนเหนือที่ได้รับสมญานามว่า ‘ดาบโลหิต’เพียงเพราะสมรสพระราชทานที่ไม่เต็มใจรับท่านโหวหนุ่มจึงทิ้งฮูหยินจากสกุลตกต่ำในเมืองหลวงไว้ในห้องหอแล้วอ้างศึกสงครามมุ่งหน้าสู่สนามรบทั้งที่ฮูหยินผู้นั้นงดงามราวกับรูปสลักที่เหมือนไม่มีอยู่จริงหญิงสาวจากเมืองหลวงกระดูกเปราะท่าทางอ่อนแอทั้งยังผูกมัดเขาไว้กับอำนาจภายในวังหลวงแม้ไม่ได้ชิงชัง แต่ก็ไม่อาจแสดงความรักใคร่ได้เช่นเดียวกันทว่า... สตรีที่เขาดูแคลนกลับถือตราพยัคฆ์อุดรนำกำลังทหารมาช่วยเขาฝ่าวงล้อมศัตรู"
"จากเมืองหลวงสู่แดนเหนืออันไกลโพ้นเสิ่นเฟิ่งซิน เดินทางไปที่นั่นด้วยราชโองการสมรสพระราชทาน…เชวี่ยเจียงเฉียง ผู้ปกครองแดนเหนือที่ได้รับสมญานามว่า ‘ดาบโลหิต’เพียงเพราะสมรสพระราชทานที่ไม่เต็มใจรับท่านโหวหนุ่มจึงทิ้งฮูหยินจากสกุลตกต่ำในเมืองหลวงไว้ในห้องหอแล้วอ้างศึกสงครามมุ่งหน้าสู่สนามรบทั้งที่ฮูหยินผู้นั้นงดงามราวกับรูปสลักที่เหมือนไม่มีอยู่จริงหญิงสาวจากเมืองหลวงกระดูกเปราะท่าทางอ่อนแอทั้งยังผูกมัดเขาไว้กับอำนาจภายในวังหลวงแม้ไม่ได้ชิงชัง แต่ก็ไม่อาจแสดงความรักใคร่ได้เช่นเดียวกันทว่า... สตรีที่เขาดูแคลนกลับถือตราพยัคฆ์อุดรนำกำลังทหารมาช่วยเขาฝ่าวงล้อมศัตรู"