เธอ 'เมา'... เขา 'มา'ร่างเพรียวระหงเดินตุปัดตุเป๋ไปนั่งที่เก้าอี้ป้ายรถเมล์ ซึมกะทือเหม่อลอยต่ออีกพักหนึ่งจึงค่อยโงนเงนล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าอย่างยากลำบาก ปลายนิ้วที่บังคับแรงไม่ดีนักกดเข้าไปในแอปพลิเคชันเรียกรถสีเขียวแล้วกดออกอย่างมึนเบลอ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองยังไม่ได้กดเรียกรถดวงตาเลื่อนลอยมองท้องถนนว่างเปล่า ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้ง แล้วจิ้มโพสต์ไอจีสตอรี่ไปเรื่อยเปื่อยโดยไม่ผ่านสมอง[เมาแล่งค่า ใคนก้ได้มารับหน่แย เด่วให้จุบทีนึว]ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดก็มีรถยนต์คันหนึ่งมาจอดตรงหน้าในความพร่าราง เธอเห็นเงาร่างของผู้ชายคนหนึ่งเดินลงมาคนขับแท็กซี่คนนี้สูงจัง...ห้วงการรับรู้ไหวโอนดั่งภาพลวงฝัน กลิ่นน้ำหอมอ่อนเย็นกลิ่นหนึ่งแทรกผ่านสายลม เสียงทุ้มนิ่งแฝงความระอาใจคล้ายดังมาจากที่ไกลๆ“ตัวภาระจริงๆ”
เธอ 'เมา'... เขา 'มา'ร่างเพรียวระหงเดินตุปัดตุเป๋ไปนั่งที่เก้าอี้ป้ายรถเมล์ ซึมกะทือเหม่อลอยต่ออีกพักหนึ่งจึงค่อยโงนเงนล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าอย่างยากลำบาก ปลายนิ้วที่บังคับแรงไม่ดีนักกดเข้าไปในแอปพลิเคชันเรียกรถสีเขียวแล้วกดออกอย่างมึนเบลอ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองยังไม่ได้กดเรียกรถดวงตาเลื่อนลอยมองท้องถนนว่างเปล่า ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้ง แล้วจิ้มโพสต์ไอจีสตอรี่ไปเรื่อยเปื่อยโดยไม่ผ่านสมอง[เมาแล่งค่า ใคนก้ได้มารับหน่แย เด่วให้จุบทีนึว]ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดก็มีรถยนต์คันหนึ่งมาจอดตรงหน้าในความพร่าราง เธอเห็นเงาร่างของผู้ชายคนหนึ่งเดินลงมาคนขับแท็กซี่คนนี้สูงจัง...ห้วงการรับรู้ไหวโอนดั่งภาพลวงฝัน กลิ่นน้ำหอมอ่อนเย็นกลิ่นหนึ่งแทรกผ่านสายลม เสียงทุ้มนิ่งแฝงความระอาใจคล้ายดังมาจากที่ไกลๆ“ตัวภาระจริงๆ”